jij bent wijs - patronen - coach Leeuwarden - FrieslandSpreken jullie dezelfde taal?

Gesprekken kunnen vastlopen of escaleren wanneer je je verantwoordelijk voelt voor de ander.

 

Wanneer teamleden niet dezelfde taal spreken of moeite hebben verdiepende vragen te stellen, bestaat het risico dat men gaat invullen wat de ander zou kunnen denken. Daar wordt de onderlinge relatie meestal niet beter van. En het onderlinge vertrouwen al helemaal niet. Regelmatig raak ik dan ontroerd door al het moois wat er op dit terrein wordt doorgemaakt tijdens mijn Werk, Durf en Passie-coachtrajecten.

Psychologische basisbehoeften

Even wat achtergrondinformatie om je mee te nemen in het verhaal. Wanneer je voor het Werk, Durf en Passie-coachtraject kiest, wil je leren hoe werken meer kan zijn dan het aftikken van een prioriteitenlijst, en meer is dan ‘gewoon je werk doen’. Daarom werken we aan drie belangrijke pijlers – die we onze psychologische basisbehoeften noemen, onderzocht door hoogleraren Deci en Ryan uit de VS: #autonomie#verbondenheid & #competentie.

Autonomie, Verbondenheid & Competentie

Bij de een ligt de focus meer op het aanwakkeren van de #intrinsieke #motivatie en het grenzen stellen (autonomie), bij de ander ligt de winst voornamelijk in het vergroten van de zingeving en/of het maatschappelijk belang. Je wilt bijdragen aan datgene wat effect heeft, en dat is voor iedereen persoonlijk. Verbondenheid lijkt de aanjager van autonomie en competentie.

Hoezo verbondenheid op de werkvloer?

Zonder verbondenheid, (h)erkenning of stimulans ervaar je stress. Probeer dan nog maar eens helderheid of bevlogenheid te ervaren. Noch laat je intrinsieke motivatie van zich horen. Bijna iedere deelnemer van mijn traject heeft wel ergens een deuk(je) opgelopen op het werk-relatievlak. Dat is zo menselijk als wat. Het wordt lastig wanneer betrokkenen daarna denken dat het klaar is, maar eigenlijk onder de waterlinie toch last ervaren.

Ruis op de lijn…

Deze last kan op velerlei manieren tot uiting komen. Soms stagneert de communicatie tot jij-bakken, is er geen echte vertrouwensband, gaat men er niet helemaal meer voor, denkt men dat het werk dat wordt verzet er niet echt toe doet (gebrek aan waardering), en zo kan ik nog wel even door gaan. Bottom-line is er ruis op de lijn ontstaan en daar gaat altijd onzekerheid, frustratie, angst, verdriet en onbegrip mee gepaard.

Slik

Wanneer ik dan bij zo’n gesprek tussen twee mensen die elkaars taal niet lijken te spreken, aanwezig mag zijn, voelt dit heel speciaal. Vandaag betreft het (zoals meestal) een leidinggevende en haar medewerker. De communicatie verloopt stroef, en volgens mij omdat ze het juist allebei zo goed willen doen en elkaar willen sparen. Daar kwamen ze zelf op een bepaald tenminste mee. Wat ik tijdens zo’n gesprek doe is uitleggen dat ieder mens een andere kaart van de werkelijkheid heeft en verheldering brengen door steeds weer samen te vatten in de taal van de ander. Een vertaalslag maken van voorzichtigheid en rationaliteit naar duidelijke taal vanuit het hart. Hoe geweldig is het dan dat deze mensen elkaar gaandeweg het gesprek weer kunnen horen, zien en begrijpen. Dan gaat de vicieuze cirkel opeens vanuit het niets (lijkt het) geheel de andere kant op. De goede kant wel te verstaan – voor zowel medewerker, leidinggevende als organisatie. Daar zit ik dan. Blij dat er weer twee mensen zij die elkaars referentiekader leren kennen en zich steeds meer in elkaar herkennen. Slik.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.